Tuintonen 2013

Op zaterdag 25 mei 2013 werd voor de tweede maal het Tuintonen Festival georganiseerd. In een relaxte sfeer konden de bezoekers genieten van een groot aantal , vooral semi-akoestische, optredens. “Schapen, koeien, weilanden en zompig”. Het Monnickendamse muziektrio Vleppyie Auwurs bezigde in het door hun gecomponeerde Watergangs Volkslied deze passende woorden. De artiesten troffen met deze beschrijving van Watergang precies de roos, maar na zaterdag kunnen aan de tekst zonder moeite woorden als “gezellig”, “sfeer”, “glimlach” en “saamhorigheid” worden toegevoegd, want het door een aantal bewoners van het dorp georganiseerde muziekfestivalletje kan weleens uit gaan groeien tot iets wat vele jaren mee kan gaan.

Watergang leent zich dan ook precies voor de doelstellingen van de organisatie. Veel ruimte voor het presenteren van optredens, korte loopafstanden, zowel horeca in de open lucht als overdekt, speelruimte voor de kids en een ruim scala aan muziekvormen die door de optredende artiesten ook nog eens prima werden uitgevoerd.

De bezoekers konden genieten van een ruim aanbod. De band Mannenmoed bracht op het buitenterras van buurthuis De Nieuwe Boet zeer aanstekelijke Friese popsongs, terwijl even verderop in het sfeervolle kerkje van Watergang ademloos werd geluisterd naar de Balkanliederen van luisterorkestje Dusho. Peter, Henk en Ron wisten ondertussen op het grasveld tussen de Dorpsstraat nummer 54 en 56 met hun aanstekelijke rocknummers het publiek zelfs een beetje te laten meebewegen.

Het al jaren door anti-kraak bewoonde oude schooltje was het toneel van iets geheel anders. Eerst kregen de bezoekers in één van de oude klaslokalen koffie met taart waarna werd opgeroepen de hippie-tromboniste door de gangen te volgen naar een donkere ruimte. Vanaf het toneel klonken zachte Zen-achtige geluiden, die langzaam maar zeker steeds luider werden. Ook werden gedurende de uitvoering steeds meer muziek aan het gemurmel toegevoegd om uiteindelijk te eindigen in een mooi stukje “echte” muziek, uitgevoerd door de groep Skelectief.

Het festival werd afgesloten met Bob, Paula en Saskia met onvervalste Hollandse meezingers, waarbij tevens op het terras de mogelijkheid werd geboden om een stevig potje te stijldansen.

Kortom, deze tweede versie van het Tuintonenfestival was, mede door het flauwe zonnetje en de Italiaanse ijsboer, een toppertje dat zeker een vervolg verdiend. Laten we hopen dat dit ook gebeurt en dat het landelijke, misschien wat kneuterige, maar o zo lekkere sfeertje, bewaard blijft.